31/01/2016
Vanuit Hoogstraten is het maar 12 km naar Ulicoten. Er wacht ons dus geen lange autorit om naar het vertrekpunt van onze zondagse wandeling te rijden.
Ulicoten op de kaart
Vanmorgen hebben we even getwijfeld om te gaan wandelen, de weerman had namelijk slecht weer voorspeld. Niet zomaar een beetje regen, maar echt rotweer. Bij het ontbijt was het nog droog buiten en de hemel kleurde nog niet donkergrijs. De buienradar gaf wel aan dat een grote brede regenwolk onze kant uitkwam, maar die was lichtgrijs, wat duidt op lichte regen. En daartegen zijn we ondertussen goed bestand 🙂 En wat is een miezerige regendag in onze contreien in vergelijking met het ruwe weer in Schotland?
In het centrum van Ulicoten start onze wandeling met het zoeken naar wandelknooppunt 63. En het wordt echt zoeken. Het is een ander systeem van bewegwijzering. In het Belgisch systeem staat het nummer van het knooppunt waarnaar je wandelt op de pijl genoteerd. Als je fout loopt, zie dat meteen. In Nederland volg je gewoon een geel/groene driehoek, zonder verdere nummering.
Belgisch systeem
Nederlands systeem
Na een tijdje lopen we langs een voetbalveld, over het erf van een boerderij tot op een straat. Hier is geen enkele pijl meer te bespeuren. Is het links? of rechts? Onze wandelkaart geeft helemaal geen voetbalveld weer. We besluiten naar rechts te gaan en even later zien we de paal van een knooppunt. Zoals te verwachten is het knooppunt niet nummer 63. Straffer nog: het knooppunt staat helemaal niet op onze kaart ! Het lijkt erop dat de nummers op de palen overplakt zijn. Misschien is er een update gebeurd en hebben wij nog een oude wandelkaart in handen. Een beetje avontuur kan geen kwaad en Jan kan goed kaartlezen.
onze (oude) wandelkaart
De eerste dreef die we inwandelen is redelijke modderig, om het zacht uit te drukken. De hevige regen van gisteren en de voorbije dagen laat duidelijk zijn sporen na. Het is eens iets anders…
Modder in Ulicoten
Deze dreef leidt naar de Nieuwe Strumptsebaan, aan de Ulicootsche Heide. Dit gebied kenmerkt zich door bossen en open landschap van akkers en weilanden. We steken de Wildertsebaan over en passeren rechts een oud NAVO munitiedepot.
Wonder bij wonder zien we daar, aan het natuurgebied De Hollandse Bossen, een grote ree ! ’t Is altijd de kers op de taart om “wildlife” te zien. Prachtig !
In de volksmond zijn de Hollandse Bossen meer bekend als “Blommengoed”. Het lijkt een verwijzing naar een landgoed vol bloemen, rododendrons en heide, die hier in het voorjaar en zomer uitbundig bloeien en zoet geuren. Toch is deze naam vooral te danken aan Lees verder
Openlucht 