Het Vennengebied in Turnhout

Wist je dat er ten noorden van Turnhout een geweldig mooi natuurgebied ligt? Eigenlijk tussen Merksplas en Turnhout: het Vennengebied. Samen met de Kalmthoutse Heide en Landschap De Liereman is dit gebied een overblijfsel van wat vroeger één groot uitgestrekt heidelandschap was. In de Middeleeuwen was dit gebied maar liefst 8000 hectaren groot !
Het is een verzameling van grote en kleinere vennen met planten (vb. de waterlobelia, het oeverkruid) en dieren (vb. de venwitsnuitlibel, het heideblauwtje), die zelfs in heel Europa zeldzaam zijn.
Echt de moeite om eens naartoe te rijden, je kan er naar hartenlust wandelen in dit open en rustig gebied. Ook voor fietsers is het een aanrader: het Bels Lijntje is een populair fietspad dwars door de mooie natuur.

De auto kan je parkeren bij de Klein-Engelandhoeve (langs de N119) ofwel aan de parking van Camping de Baalse Hei.

De eerste voorjaarszon doet deugd en geeft al redelijk wat warmte! Volop vitamine D productie dus 🙂

Tussen knooppunt 8 en 6

Aan wandelknooppunt nr 6 slaan we rechtsaf het Natuurreservaat, Klein Kuylen, in. Voor de liefhebbers: de naam “Klein Kuylen” komt van “kleikuilen”,  de kleilaag die hier op zeer geringe diepte ligt. Klein Kuylen is een halfopen parklandschap, waarin graslanden en bos mekaar afwisselen.  In het zomerseizoen (vanaf april-mei) grazen hier gallowayrunderen. Ze zijn van nature zelfredzaam. Bij slecht weer vinden ze voldoende beschutting onder bomen of struiken. We moeten hier later op het jaar dus nog eens terugkomen.

Natuurreservaat Klein Kuylen

Het is een redelijk lang traject naar knooppunt 2, afwisselende ondergrond van bospad tot modderpoel.

Klein Kuylen

Bij aankomst op het Bels Lijntje (het fietspad) zien we de uitkijktoren al voor ons. Deze moderne uitkijktoren, een stalen constructie met duurzaam cederhout, eigendom van het Agentschap voor Natuur en Bos, werd in 2009 in gebruik genomen. Op het hoogste punt, 12.5 meter, biedt hij

Eerste winterprik van 2016 in Oud-Turnhout (Landschap De Liereman)

De winterse buien van gisterenavond 16 januari 2016 zijn tijdens de nacht blijkbaar overgegaan in sneeuw en die is blijven liggen! Geen dikke laag sneeuw maar wel voldoende voor een mooie winterse wandeling in Landschap De Liereman in Oud-Turnhout.

’t Is niet de eerste keer dat we gaan wandelen in deze mooie streek. Vorige keer was de wandeling wat uitgelopen (je kent dat wel: we doen er nog een stukje bij, en dan nog één, en nog een ommetje…) waardoor we het laatste stuk in ’t donker hebben gelopen. We herinneren ons het avontuur alsof het gisteren was: een drassig pad, in ’t donker, een deel van het pad was overstroomd, het leek wel een steeple chase, maar dan zonder het wedstrijdaspect.

Landschap De Liereman in winters kleedje

Het gevarieerde landschap De Liereman is één van de grootste beschermde natuurgebieden van Vlaanderen. Honderden hectaren oerkempense natuur worden hier beheerd door Natuurpunt. Je vindt hier heide, landduinen, loofbos, naaldbos, veen, vennen en moeras, elk met hun typische dieren en plantensoorten.

Duinencomplex De Liereman

Hierboven een foto van het duinencomplex dat zich uitstrekt van het bezoekerscentrum in Oud-Turnhout tot een eind in Arendonk. In dit gebied was stuifzand eeuwenlang heer en meester. Door aanplanting met naaldbomen werd het zand vastgelegd, maar recentelijk werd een 40-tal hectaren van deze biotoop terug hersteld. De dieren en planten in dit gebied houden van losliggend zand. In de zomermaanden kan de temperatuur van het zand hier oplopen tot 50°C !

Langsheen ons wandeltraject komen we enkele borden tegen met weerspreuken. Deze weerspreuken zijn een eerbetoon aan Turnhoutenaar Paul Van Zummeren (1945 – 2002). Hij verzamelde samen met zijn vrouw zo’n 17.000 weerspreuken en 35.000 volkswijsheden.

Weerspreuk Paul Van Zummeren

Prachtig wandelweer is het! Een heerlijk zonnetje, een schitterend winterlandschap, meer moet dat niet zijn! De sneeuw en het dunne laagje ijs op de

Retie & Priorij Corsendonk

Zondag 20 december 2015. De zon schijnt. Tijdens het ontbijt valt het ons op dat er kleine madeliefjes in het gazon verschijnen. Het lijkt wel lente. Kerstmis staat voor de deur en het is 13°C buiten!

Vandaag wordt er gewandeld en het is er het perfecte weer voor. We kiezen de wandelkaart uit en gaan richting Retie. Vanuit Hoogstraten is het een dik half uur rijden. Maar! Een verkeersongeval met een vrachtwagen op de E34 gooit roet in het eten. We staan maar liefst 1 uur stil op de snelweg net voor de afrit Oud-Turnhout. Veel later dan gepland komen we aan op de parking van de plaatselijke voetbalclub, aan wandelknooppunt 101.

Landschap in Retie

Landschap in Retie

 

 

 

 

 

 

Via de Looiendse Bergen (bossen), aan knooppunt 103,  kom je aan in het gehucht Kortijnen.

Kortijnen zou afgeleid zijn van de persoonsnaam Nout Cortheins van Oostmalle. Boven Kortijnen werd op 17 september 1944 om 13.32u een C-47 Dakota door de Duitsers neergehaald. Brokstukken zetten de boerderij van Jan Adriaensen in vuur en vlam. Wie zich schuil hield in de kelder kon zich redden. Maar de boerderij, een gedeelte van de veestapel en de schuur gingen in vlammen op. Naast de hoeve, na de oorlog terug opgebouwd, werd een gedenksteen geplaatst met de namen van de Amerikaanse bemanning van de Dakota.

Gedenksteen Dakota C-47 Kortijnen Retie

Een mooie weg omzoomd met berken brengt ons in het volgende gehuchtje, Bremelshoef.

Bremelshoef Retie

Bremel komt van brem-lo: een bos gekenmerkt door veel bremstruiken. De naam verwijst naar de “Kleine Bremelshoeve” op nr 5, een voormalige pachthoeve van de nabijgelegen priorij Corsendonk. Ze dateert uit de 17e eeuw. De hoeve bestaat uit een driebeukig woonstalhuis onder wolfsdak, tegenwoordig volledig ingericht als woning, met ertegenover een driebeukige dwarsschuur.

Kleine Bremelshoef Retie

Via wandelknooppunten 90, 89 en 88 komen we terug op onverharde weg terecht, met op het einde van dit stuk een lange dreef.

dreef naar wandelknooppunt 86 Retie Corsendonk

De Priorij van Corsendonk is nabij. Even verderop aan knooppunt 83 is er een horeca gelegenheid, maar we beslissen om verder te wandelen naar de Priorij zelf.

De Walenhoek – Niel

Deze korte zomerwandeling deden we afgelopen zomer, op zondag 23 augustus 2015 om precies te zijn. Het was een warme dag, dus ideaal weer om in een bosrijk natuurgebied te vertoeven.

Als startpunt kozen we voor de Heideplaats in het centrum van Niel, een groot plein met voldoende parkeergelegenheid. Niel is gelegen in de Rupelstreek en heeft, door zijn kleibodem, een steenbakkerijverleden. Je vindt hier nog kleiputten, ovens en schoorstenen die hun sporen hebben nagelaten van het harde labeur van destijds. Als je hierover meer wil weten, kan je terecht in het Boomse steenbakkerijmuseum.

Maar wij kwamen eigenlijk voor het natuurgebied. Na de stopzetting van de kleiontginning kon de natuur ongestuurd haar gang gaan in natuurreservaat De Walenhoek. Het resultaat is een landschap van vijvers, poelen, rietkragen en struwelen. Het grootste deel is eigendom van het Vlaams Gewest en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur & Bos. Een ander deel werd aangekocht door de gemeente Niel en in dit deel zorgt Natuurpunt voor het beheer. Wij zijn lid van Natuurpunt, ze zorgen voor de bescherming van kwestbare en bedreigde natuurgebieden in Vlaanderen en dat vinden wij een absoluut een prioriteit! Wil je ook lid worden? Je krijgt dan een mooi wandelboek toegestuurd en periodiek een magazine boordevol interessante informatie en wandelroutes. Lid worden kan hier

Hieronder zie je het uitgestippelde traject van onze wandeling:

Tussen wandelknooppunt 153 en 302 bevindt zich het ontmoetingscentrum van Natuurpunt, de Paardenstal. In dit gebouw werden vroeger de paarden gestald, die ten tijde van de steenbakkerijen, de wagentjes met klei en bakstenen voorttrokken. Vrijwilligers van Natuurpunt houden De Paardenstal open tussen mei en september, elke zondag van 14u tot 18u. Van oktober tot april is dit enkel op de eerste zondag van de maand en dan tussen 13u en 17u.
Wij passeerden er helaas voor 14u dus het was nog niet open. Jammer.

We volgden de wandelknooppunten nummers 301, 300, 304, 302, 303.

Aan de start van de wandeling liggen de percelen die beheerd worden door Natuurpunt. De bakstenen in de grond zijn nog stille getuigen van de verdwenen droogloodsen die hier vroeger stonden.

Op een bepaald moment zie je een afsluiting en een hek. Hier beginnen de percelen die beheerd worden door Agentschap Natuur & Bos. In dit gedeelte grazen de Galloway-runderen, robuuste Schotse koeien. Echter, de kans dat we zo’n Galloway zouden tegenkomen, was klein. Maar !!! We hadden geluk!